Ísl 503 |
|
|||||||
Bókmenntasaga 20. aldarFjögur tímabil I. 1900 – 1930 Borgarmenning í vöggu Ýmsar ytri aðstæður sem hafa áhrif á þessum tíma:
Skáldsagnahöfundarog leikrita í byrjun aldarinnar
Báðir voru vinsælir skáldsagnahöfundar og mikið lesnir allt þetta tímabil. Halldór Laxness skrifar fyrstu sögur sína. Gunnar Gunnarsson skrifar á dönsku og nær miklum vinsældum í Danmörku og Þýskalandi. Á sama tíma skrifar Jóhann Sigurjónsson leikrit sín líka á dönsku og nær einnig miklum vinsældum. Báðir höfundar fljótlega þýddir á íslensku. Aðaleinkenni tímabilsins Nýr andi í nýrómantík 1918/1919. Þá koma Halldór Laxness, Stefán frá Hvítadal, Sigurður Nordal og Davíð Stefánsson fram með sínar fyrstu bækur. Ýmsar nýjungar í ljóða- og sagnagerð á þriðja áratugnum Tilraunir með form og efni.
Margir telja Sorg fyrsta nútímaljóðið og fyrsta móderníska ljóðið ásamt Söknuði.
II. 1930-1950: Kreppuár að köldu stríði Þetta tímabil er oft kennt við félagslegt raunsæi. 1.Kreppa 1930-1940. Atvinnuleysi, fátækt, Róttækni. 2.Síðari heimsstyrjöldin 1939-1945. Hernám. 3.Lýðveldisstofnun 1944. 4. Keflavíkursamningur 1946, innganga í NATO 1949. 5.Eftirstríðsár. Ótti við kjarnorkusprengju og atómstríð. Leiðir til kalda stríðsins.
· Róttækar bókmenntir, sérstaklega á fjórða áratugnum.
· Félag byltingarsinnaðra rithöfunda stofnað. Ársritið Rauðir pennar.
· Halldór Laxness skrifar Sölku Völku, Sjálfstætt fólk, Heimsljós, Íslandsklukkuna og Atómstöðina.
· Róttækir, félagslegir smásagnahöfundar: Halldór Stefánsson og Ólafur Jóhann Sigurðsson.
· Jóhannes úr Kötlum: Ég læt sem ég sofi, 1932 Samt mun ég vaka, 1935
· Steinn Steinarr: Rauður loginn brann, 1934.
· Önnur stefna (hefð og nýklassík): Davíð Stefánsson og Tómas Guðmundsson.
· Ættjarðarkveðskapur, 1944-52.
III. 1950-1970: Kalt stríð, stúdentaóeirðir
Ytri aðstæður einkennast af umbrotatímum: 1.Kalt stríð milli austurs og vesturs (sjá SLL, bls. 83). 2.Stúdentauppreisnir 1968 og minnihlutahópar taka að berjast fyrir réttindum sínum (jafnrétti, kvenréttindi, kynþættir). 3.Módernismi í ljóðagerð í upphafi tímabilsins (1945-1955). Hámark deilna 1952. 4.Módernismi í sagnagerð undir lokin (1965-1970).
Stundum talað um nýraunsæi milli 1970-80 og póstmódernisma e. 1990. Ytri aðstæður 1.Áhrif frá stúdentauppreisninni í París á áttunda áratugnum. „Hippar“. 2.Kvennabarátta - kvennafrídagurinn 1975. 3.Fjölmiðlasprenging e. 1980. 4.Tilhneiging til meiri sérhyggju í þjóðfélaginu, annar lífsstíll. „Uppar“. 5.Milli 1970 og 1980 er tilhneiging til róttækni. Raunsæjar bókmenntir, þjóðfélagsleg ádeila, kvennabókmenntir. Ljóð oft opin og auðskilin. Talmál, slangur og slettur. 6.Eftir 1980 verða ljóð oft „innhverfari“ og persónulegri. Ljóðin fjalla meira um einstaklinginn.
|
||||||||