Tunglið er síbreytilegt á næturhimninum, það er vaxandi (ný) og minnkandi (nið). Tunglið  varð tákn um endurnýjunarmátt heimsins, sífellt breytilegt og þó alltaf eins. Tíðahringur kvenna fellur saman við þetta breytingaskeið tungslins og því varð máni tengdur frjósemi þeirra (máni, mánuður); tunglmein er gamalt íslenskt orð um tíðir kvenna. Kvartilaskipti tungslins, fullt, ný og nið, voru líka tengd æviskeiði kvenna, ný samsvöruðu jómfrúrdómi, full voru þá móðurárin, niðin samsvöruðu ellinni. Þessi táknmynd birtist meðal annars í því, að orð fyrir tungl eru kvenkyns nema í germönskum málum.

Táknmyndir tungls á jörðu tóku mið af hinum mjúka boga, þegar tunglið sýndist minnst frá jörðu. Þær eru axir, einkum tvíblaða öxi, og horn geithafra, hrúta og nauta. Af þeim sökum er tunglið áhrifavaldur þeirra sem fæddir eru í nauts-, steingeita- og hrútsmerki. Öxi – og síðar hamar – varð tákn frjósemisguða, einkum þeirra sem réðu þrumunni og regni

Hálfmáni var helgaður mánagyðjum í hverju landi, Hekata í Býsans, Artemis í Grikklandi, Díönu í Róm, svo nokkrar séu nefndar. Eftir kristni varð hálfmáninn tákn Maríu meyjar. Á fjölda mynda stendur hún í hálfum mána. Tyrkir færðust í aukana eftir árið 1000, en hálfmáni er trúartákn þeirra. Þeir unnu glæsta sigra á kristnum mönnum sem náðu hámarki með falli Konstantínópel (Istanbul) árið 1453. Eftir það varð hálfmáni tákn fyrir íslam í hugum kristinna manna og sem næst sjálfan höfðingjann í neðra. Hálfmáni undir fótum Maríu fór þá að tákna sigur kristninnar á vantrúarmönnum.

Hálfmáninn er nú í fána Tyrklands, Máretaníu, Alsír, Túnis og Pakistan. Egyptar tóku hann úr flagginu 1958 og Líbýumenn 1969. Rauði hálfmáninn samsvarar Rauða krossinum.

Guðirnir okkar gömlu eftir Sölva Sveinsson