Fjölbrautaskólinn við
Ármúla
LOL203
Fig.22.5 sýnir hvaða jónir eru í mestu magni í frumuvökva (intracellular fluid), milli frumna (interstitial fluid) og í blóðvökva (plasma):
Frumuvökvi: Sú katjón (+ jón) sem er í mestum
styrk hér er kalíum, en anjónir (- jónir) í mestum styrk eru prótein og lífræn
fosföt.
Millifrumuvökvi: Hér er natríum aðal katjónin og klór aðal anjónin. Þetta eru sömu jónirnar og mynda matarsalt
(natríum klóríð). Ef gefa þarf fólki
vökva í æð er ísótónísk saltlausn einmitt notuð (9g af salti í 1 lítra af
vatni). Takið líka eftir að þó styrkur
kalsíum sé ekki mikill í millifrumuvökva, þá er hann 25x meiri en í frumuvökva
(þess vegna leitar kalsíum inn í frumur ef það kemst).
Blóðvökvi: Samsetning blóðvökva er mjög lík millifrumuvökva, það sem er ólíkt er að í
blóðvökva eru prótein sem varla er að finna í millifrumuvökva.
Fig 22.3 lýsir þessu: Í fyrsta lagi minnkar munnvatnsrennsli og munnur þornar upp. Nemar í munnholi skynja þetta og senda boð til þorstastöðva í undirstúku. Í öðru lagi eykst styrkur uppleystra efna í blóði þegar vatn í blóði minnkar. Í stóru æðunum eru efnanemar sem skynja þetta og frá þeim liggja taugar til þorstasöðva í undirstúku. Í þriðja lagi, þá minnkar rúmmál blóðs þegar við þornum upp. Það leiðr til lækkunar í blóðþrýstingi sem aftur örvar renín-angíótensínkerfið. Angíótensín II örvar þorstastöðvar í undirstúku. (Auk þess veldur angíótensín II því að aldósterón eykst, meira natríum og vatn er endursogað í nýrum og þvagmagn minnkar)
Nýrun ná að skilja út um 15 ml vatns á mínútu, eða um tæpur lítr á klst. Ef vatn er drukkið hraðar en sem þessu nemur þynnist blóðvökvinn um of. Það veldur því að vatn leitar inn í blóðkornin, sem tútna út og springa í verstu tilfellum. Þetta veldur s.k. vatneitrun sem getur dregið menn til dauða. Úrræði er að gefa matarsalt
Fylltu
inn í eyðurnar: